Ankebût Sûresi, 42. Ayet

[Kur’ân-ı Kerîm]

اِنَّ اللّٰهَ يَعْلَمُ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِه۪ مِنْ شَيْءٍۜ وَهُوَ الْعَز۪يزُ الْحَك۪يمُ

[Türkçe Transkript]

İnna(A)llâhe ya’lemu mâ yed’ûne min dûnihi min şey-/(in)(c) vehuve-l’azîzu-lhakîm(u)

[Mâtürîdî]

“Allah, onların kendisini bırakıp da ne türlü şeylere yalvarıp yakardıklarını şüphesiz bilmektedir. O, Azizdir, Hakimdir.

---

Allah, onların kendisini bırakıp da ne türlü varlıklara yalvarıp yakardıklarını şüphesiz bilmektedir. En doğrusunu Allah bilir ya, Cenâb-ı Hak şöyle buyurmaktadır: Allah onların putları mâbut edineceklerine dair ilme ezelde sahipti. O, böyle bir bilgiye sahip iken onları yarattı. O, bir gaflet ve yanılma söz konusu olmaksızın onları yarattı. Bununla birlikte onları kendi yararları ve kendilerine dönük bir ihtiyaç dolayısıyla yarattı. Yoksa onların yaratılmasında Allaha dönük bir yarar ve bir ihtiyacın giderilmesi söz konusu değildir. Bu, şu İlâhî beyanda bildirilen husustur: “Çünkü Allah’ın, hiç kimsenin hiçbir şeyine ihtiyacı yoktur”.

O, Azîz’dir, Hakîm’dir. Azîz. Denildi ki: Güç ve kuvvet sahibi. Denildi ki: O, kendisi dışında her şeyi zelil yapandır. Bununla birlikte bize göre Azîz, hâkimiyetine ve hükümranlığına hiç kimsenin üstün gelemediği kimsedir. Onun hükümranlığı ve iradesi her şeye üstün gelmektedir. Hakîm. Denildi ki: Hüküm sahibidir. Denildi ki: Doğru ve yerinde hareket edendir. Denildi ki: Her şeyi yerli yerine koyandır. Bize göre Hakîm, düzenlemesinde ve yönetiminde kendisine hata ilişmeyendir. En doğrusunu Allah bilir.