Ankebût Sûresi, 4. Ayet

[Kur’ân-ı Kerîm]

اَمْ حَسِبَ الَّذ۪ينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّـَٔاتِ اَنْ يَسْبِقُونَاۜ سَٓاءَ مَا يَحْكُمُونَ

[Türkçe Transkript]

Em hasibe-lleżîne ya’melûne-sseyyi-âti en yesbikûnâ(c) sâe mâ yahkumûn(e)

[Mâtürîdî]

“Yoksa kötülük yapan o kişiler bizden kaçıp kurtulabileceklerini mi sandılar? Ne kadar yanlış düşünüyorlar!”

---

Yoksa kötülük yapan o kişiler sandılar mı? Bu İlâhî beyan da aynı şekilde iki yoruma açıktır. Bunlardan biri şudur: Söz konusu kimseler sanmışlardır. İkincisi şudur: Bu beyan, yasaklama anlamında “sanmasınlar” demektir.

Bizden kaçıp kurtulabileceklerini. Kimse Allah’ın azabından ve cezasından kaçıp kurtulabileceğini sanmaz. Fakat onlar müslüman ve kâfirin bu dünyada nimet ve refah bakımından eşit olduklarını ve ölüm sırasında müslümanda olduğu gibi kâfire de azabın inmediğini gördüklerinde yeniden dirilişin olmadığını zannettiler. Bu durum onları yeniden dirilişi inkâra şevketti. Tıpkı şu İlâhî beyanda belirttiği gibi: “Göğü, yeri ve ikisi arasındakileri boş yere yaratmadık”. Yani Cenâb-ı Hak bu ikisini yarattığında boşuna yaratmamıştır. Eğer yeniden dirilme olmasaydı bu yaratma boşuna olmuş olurdu. Onlar Cenâb-ı Hakk’m göğü ve yeri boşuna yaratmadığını biliyorlardı. Fakat yeniden dirilmenin olmaması durumunda bunların yaratılması boşuna olmuş olacaktır. Dolayısıyla onlar yeniden dirilmeyi inkâr ettiklerinde azabın ve karşılık bulmanın da olmadığını zannettiler. En doğrusunu Allah bilir.