Şuarâ Sûresi, 100. Ayet

[Kur’ân-ı Kerîm]

فَمَا لَنَا مِنْ شَافِع۪ينَۙ

[Türkçe Transkript]

Femâ lenâ min şâfi’în(e)

[Mâtürîdî]

100-101. “Şimdi bizim ne şefaatçilerimiz var ne de samimi bir dostumuz.”

---

Şimdi bizim ne şefaatçilerimiz var ne de... Çünkü onlar vaktiyle “Bunlar Allah katında bizim aracılarımızdır” demişlerdi. Onlar şefaat edemediler. [Tâbi olanlar dediler ki: Şimdi bizim ne şefaatçilerimiz var ne de...] Yani bize şefaat edecek şefaatçilerimiz yok. Şefaatçileri olsaydı bile onların şefaati onlara gene fayda vermezdi. Nitekim bu şu âyette bildirilmiştir: “Artık şefaatçilerin şefaati onlara fayda vermez” Bu, şu âyette belirtilen durumdur: “Ona uymayanlara gelince, eğer yeryüzünde olanların tamamı ve ek olarak bir misli daha onların olsa (kurtuluş için) onu mutlaka feda ederlerdi”. Yani temenni ettikleri olsaydı gene onlara fayda vermezdi.

Ne de samimi bir dostumuz! “Hamîm” (حَمِيمٍ). yakın, dost demektir. Yani onların durumları ile ilgilenecek dost birileri yoktur.